Okunu gökyüzüne fırlatan şair
Söz vermişti çocuklara
Yıldızları avlamak düşürmek için yere
Başlarına yıldızlı şapkalardan giydirecek
Ve onları güneşe benzetecek ti

Bunu duyan tüm çocuklar
Hep birlikte tutuştular el ele
Dileklerini ruhlarından bildirdiler tanrıya
Güneş olacaklardı her biri ayrı gezegende
Ayrı dünyalarda farklı doğacaklar
Farklı ışık saçarak
Isıtacaklar’dı tüm canlı varlığı
Enerjileriyle mutluluk yayacaklardı.

Bir daire etrafında toplanmışlar
Kutlu amaçlarına yürekten inanmışlardı
Birazdan yağmur gibi yağacak düşecekti yıldızlar
Dolacaktı dairenin içine kardeşçesine
Sevinçleriyle yükselerek başlarında taç!
Parlayacaklardı güneş olup... Mavi göklerde
Batacaklardı kendi ülkelerine
Yeni bir sabahı müjdelemek için

Ah! Yağmasaydı kara bulutlar, kopmasaydı fırtına
Şiddetli sarsıntılı zelzele
Taş masaydı akan dereler
Göklerin parçaladığı kayalar
Bozmasaydı yıkmasaydı yuvalarını kuşların
Kalmasaydı ekinler tarlada
Bozulmasaydı nizam

Ah keşke... Olmasaydı şimdi
Efsunlu dünyanın gudubet-i
Gözleri yaşlı kadınlar mekanı