EN MAVİSİNDEN

Ben aşkım dediğim, aşkım dediğin,
Kalbimle yazıyorum sana.
Kalbimden kalbine dizeleri...
Diziyorum aşkımın kalemiyle.

Ben, canımla cananımla ruhumla,
Konuşturdum yüreğimdeki sevgiyi.
Anılar döküldü yağmur gibi avuçlarıma,
Ve, tekrar tekrar okudum...
Yüreğinden gelen dizelerini.
Bir şarkısın dudaklarımda hiç susmayan !
Ve hep aynı şarkıyı mırıldanıyor yağmurlar,
Yağmur yüklü gözlerime inat.

Her yer gönlüm gibi hüznü yazıyor,
Acılar yaşatıyor kalbimdeki sevgiyi
Bense hiç susmayan
Kalemimle seni.
Sen gideli ... aşkını hep !
Kuşlara anlatıyorum
Seni gözlerini ne denli çok sevdiğimi
Kuşlar beste yapıyor penceremde.

Şimdi ben de kanadı kırık bir serçeyim,
Yaralı gönlü,gözlerinde bulutlar
Kalemimin çırpınışlarını duyamazsın belki...
Ama biliyorum kalbimin sesini duyarsın.
Mavi gökyüzüne baktığında, bir gül kokladığında
En mavisinden... biliyorum !

En güzel düşlerim seninle hep,
Keşke okuyup,sende yazsaydın kalbime...
Hiç üşümezdi belki dudaklarım
Böylesine buz tutmazdı ellerim.

Bu aynaları sen kırdın gözlerimde,
Belki bu yazdığım son mektup olur
Belki de hala anlatacağı vardır
Sana kalbimin...
Aslında son mektubu yazamaz
Kalbim sana...
Daha diyecekleri bitmemişti ki...
Kalbimin sana...

İçimde bilemediğim bir kış mevsimi,
İçimde özleminin hiç bitmeyen hüznü var.
Senin ellerinde yemyeşil baharlar,
Ne zaman bende çiçek açacaklar.

İşte yüreğimden kopup gelen bu aşkla,
Yazarken kalbimin şarkısını sana,
Belki sen de ağlayacaksın buna
Belki de kalbimin ninnisi sanıp
Uyuyacaksın,güzel rüyalara dalıp...
Tıpkı yavru bir kedinin
Ya da garip bir serçe kuşunun
Anne kucağında uyuduğu gibi.

Gözyaşlarımı göndereceğim sana satırlarımda,
Yağmurları bekliyorum ağlamak için,
Büsbütün yalnız kaldım sen gidince...
Yine gelsen ! bir sabah çıkıp ta ansızın
Dudaklarımda bir mutluluk şarkısı yeşertsen !
Bir sabah yine gelsen...
Yüreğim duysa yaşama sevincini,
Seninle el ele olunca
Susacak haykırışım
Bitecek belki özlem mektuplarım.