Her günün başlangıcına
Bir kadeh kaldırıyorum
Gecenin aydınlığına
Yeşilin filizine, gülüne
Yarınların ümidine
Merhaba demek istiyorum
Sensiz, boş sokaklar gibiyim
Söndü tüm ışıklarım, karanlığım
Öylesine yalnızım ki
Korkuyorum yıldızları seyretmekten
Uyuyamıyorum
Unutamıyorum
Kızgınım,kırgınım,yorgunum
Senin için ölürüm derdin
Sonsuzluğum” diyordun ya bana
Nasıl bitirdin bu sonsuzluğu
Kollarınla sarıp kulağıma fısılda
Yine o mucizevi kelimeleri
Bir kez olsun, çalışsan
Beni anlamayı
Acıtır mı canını sessızliğim
İncitir mi seni kimsesizliğim
Sende mi korkuyorsun
Rüzgarım tersten eser diye
Yok olmayı oğrenirsin benımle
Kaybolmuşluğu
Hüzünlerim ağır basar
Karadır gecelerim ayarsızdır terazim
Pişmanlıklar yaşatırım yüreğine
Bazen dalıyorum senli geçmişe
Hüzünlü gülümseme takılıyor dudaklarıma
Çekilen acıların muhasebesini yaparken
Mutluluğun kırıntılarını arıyorum
Ve,acılar denizinde boğuluyorum