7
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
906
Okunma
Önce çaresizlik
Çaldı kapımı
Sonra yoksulluk
Öyle böyle değil
Bendeki fukaralık
El açar oldum gecelere
Medet umuyorum
Bir tek senden
Yeri göğü yaradan yarab
Kimseler göremiyor
İçimdeki koca boşluğu
Bilmiyorlar
Duymuyorlar
Yalnızlığımın çığlığını
Ara sıra yağmur yağıyor
Sessiz
Anımsıyorum da
Lal ve sağır kaldığım yar
Birlikte izlediğimiz yağmurları
toprağın gökyüzüne kucak açışını
Şenlendirirdi kentti
Damlanın toprakla öpüşme sesi
Gözüm dalıyor uzaklara
Aranır oldun sisler ardında
geçmek bilmeyen günler
Koşar oldu seneler
Bu yılda sessiz ve derin geçer
Yılgınlıkta çabuk tükeniyor
Fukaranın umut ekmeği
En büyük variyet
Sestir soluktur
Yaradan Yarab
Beni yoksullukla
Daha fazla baş başa bırakma..
Cevap Yaz