2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1533
Okunma

an gelir
dört duvar arasına tıkılmış
ufak bir boşluğu yakalamış
ayaklarını sokağa sarkıtan
balkonda parmaklıklar ardında
geleni geçeni izleyen
mutlu buruk bir çocuksundur
an gelir
ortalık fena karanlık
alıp verdiğin nefesten
kendine dokunduğun ellerinden
olmaz deme işte
korkarsın kendinden
yalnızsındır
an gelir
yorgunsundur
durulmuşsundur
yaşı hesapsız bir ağacın
gözdesiyken
yenilen
yavaş yavaş süzülen
toprakla kucaklaşan bir yapraksındır