Belki bir gün diye başlayan,
Kaç şiir yazdım
Kaç kez sırnaştım
Uzak sevdalara arsız.
Kim bilir kaç şehirde
sensizlikle savaştım.
Kaç kez yandım,
Kaç kez tutuştum
Öptüğün yerlerimden harsız..
Hep yabancı,
hep yalancıydım.
Sancıydım,
Sancılıydım.
Belki bu yüzden
Kimse sevmedi
Kimseler öpmedi,
Değmedi hiçbir el
Ellerin gibi...
Kaç kez yırttım bu yüzü,
Baktığım aynalardan.
Kaç kez ezdim
Kaç kez geçtim
Kaç kez düştüm
Bu şehri şehir yapan
Ayak izlerinden.
Bütün cehennemim bu şehirdi,
Kavrulan kaldırımları
Evleri
Sokak lambaları
Izgaraları
Köprüleri,
Yolları
Sarhoştu
Seni kusuyordu.
Belki bir gün diye biten,
Kaç cinayet planı çizdim şiirlere
Bilmediğim,
sevmediğim,
Denediğim
Ölmediğim
dudaklar değdirdim tenime..
bütün kuytuları boyadım
yabancı ellerinde
başka adamların.
Bıçaklar sapladım
Acılar topladım,
Denizlere kanadım oluk oluk.
Sancılar doğurdum,
Yokluğundan...
Belki bir gün sallarım diye
mendilli ellere şiirler yazdım.
Ayrılıklar izledim,
Gizledim gözlerini..
Ben bu yüzden
Sırf bu yüzden
gittiğine inanmadım.
Batırıp göz yaşlarımı,
Saplayıp tırnaklarımı,
Kırıp kanatlarımı,
giyindiğim ateşlerden,
Her gidene el salladım....