19
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
2250
Okunma
Yürüyor adam;
Rüzgar yüklenmiş
sırtına.
Kalbindeki
Acıyla,
çıkıyor bir yokuştan..
Yazıyor kadın;
Yazıyor;
Siliyor,
Yine yazıyor.
Koltuğa vermiş sırtını,
Açıyor sesini,
Ağlayan şarkının.
Ayakları çıplak,
Üşüyor yüreği.
Duruyor adam;
Çeviriyor yorgun başını,
Sesin geldiği cama;
İtiyor zorlukla adımlarını.
Gitmiyor duruyor,
inatçı ayakları.
Papatya desenli bir tül
çarpıp koluna;
İrkiyor adamı.
Adam duruyor,
durup dinliyor...
" Seni sevmek için ne kadar sebep varsa işte o kadar yalan uyduruyorum kendime. O kadar yalan, kime ne diyor şarkı.
Kime ne!
Kendime yalanlarla tutunuyorsam kime ne.
Kendimi sende unutuyorsam kime ne.
Sen sakın gecesiz uykularımda üşüme,
Ben üşüyorsam,
kime ne! "
Kaleme vuruyor tül,
Kalkıyor kadın.
Kanıyor,
akıyor;
düşüyor,
üşüyen şarkının,
notalarından.
Tutunuyor tüle
nasırlı elleri ile adam,
Bir papatya çekiyor
Kanıyor;
Akıyor,
düşüyor,
hayatın nakışsız tarafından.
Adam;
Yürüyor;
Kadın;
Çekiyor uçuşan tülü.
Bir çocuk bağırıyor az ötede,
Anneee!!
adam öldü
yürürken.
Bir kadın bağırır
hiç gecikmeden,
Ah kadın ah...
Tutamadım
bıraktı kendini camdan,
üşürken...
27.05.2008
Cevap Yaz