“-gelelim asıl meseleye
asıl mesele ne?”
hinci abey! Osmannı çok zayiat verdi Kırım harbinde.. (1853)
hudütler geniş, sınırları gorumaya esger ilazım
ilazım emme.. neyse! (1855)
.
geç bunu amarkada iş savaş var (1861)
kimsenin zirata ayırcak adamı, kölesi yok.. emme
inkiliz fabırkalarının pambığa etiyaşları var
işçiler isyanda.. dokuncak pambığı yok
goy bunu da bi yanna

osmannı hudütlerde gan gaybediyoru
bi yandan da içerdeki ermanılar halka zulmediyollar
zatinden azınnıkdakı yerli halkı canından bezdiriyollar
osmannının nayet aklına ğeliyoru
deşirmeyne(n) esgercilik edilmeyceği

inkiliz deyoru ku “yörükleri isgan et” boba
eyi de nereye.. “Toroslardan Çukurovaya”
adamlar çoban; neytcekler, ne yeyip işcekler Çukurda
hemi de Çukurova sıklat, ısıacak cennem gibi
sivrisinek sıtma ediyoru adamlar buna yanaşır mı

“pambık eksinner”, o kadak kredi aldınız, borcunuz
denizlere donanma gurdunuz, neyinen ödeyceniz
bi ıslah ordusu gurarsınız, Derviş Paşa gulunuz
güvenniği sağlarsınız, ermanıyı ıslah edersiniz
Islahiye’nin adı o Islah Ordusu’ndan geliyoru..
..

Derviş paşa tabır tabır esger yollayoru
ermanıyı deel de Yörükleri sindiriyoru
Dadaloğlu durduk yerde mi deyoru
“hakgımızda dövlet vermiş fermanı”
!
İnkilizin aklıynan unuduldu ermanı (1867)
perem perem dağıdıldı yörük obaları




not: köyümün yerleşimi bundan sonraki tarihe rastlar