Öz damarım sızlıyor içim katran fıçısı
Yüreğimden içeri kanlar döküdü babam
Daralmıyor eğnimden şu çilenin açısı
Yaşadıkça günbegün boynum büküdü babam

Masal değilmiş hayat gerçeğini görünce
Tutuna bilmek için benliğimi dürünce
Tamam şimdi diyipte tam huzura erince
Ellerim ayaklarım o an çekildi babam

Dün yarını aratır kim bilir neye gebe
Bugün ya salaş olur ya şansıma kör ebe
Ellerim kabarıpta girince delik cebe
Yoksulluğumun aybı gelip takıldı babam

Otağımın damanında içeri kıtlık sızar
Terk edilen hanemden yalnız yoksulluk gezer
Çulumu delse felek fareler bana kızar
Şu fukara yakamdan dertler söküldü babam

Hiç anlatmadın bana büyümenin zorunu
Ömür karagaşasını geçinmenin zarını
Kedere meil ettim gözlerimin ferini
Hoş tebesümlerime matem ekildi babam

Alın yazısı ile üstü örtülen evden
Vel hasıl çıkamadım girdiğim o sınavdan
Hep yaralı ben çıktım sevda denilen avdan
Düşlerim ümitlerim bir bir yıkıldı babam

Mehmet Kılıçel