Zamanın nüvesiydi yaşanmışlık:
Gizem kadar soluk varlığın hicabı
Hepten gelen ayrıcalık.
Gün özürlü düşüş geceye hükmeden;
Payidar kılınası ömrün silik alın yazısı
Varlık kadar kutsal iken
Nefsini inkâr eden.

Doluşan zümreler koyudan açığa geçişte
Sevdalı nimet her halükarda susku yüklü mealinde
Yarına hükmeden gizden devraldığı hikâyeleri fetheden.

Nazarında teferruatların hakkını vermek resmin geneline
Kök salan nazarların kırdığı billur zeminde
Recmi sıfatların kaykıldığına biat
Öfkesi zalimin mağdur bir düşe kol kanat elbette
Tanrının sunduğu hazanla kükreyen
Rüzgârdan el ayak çekilip de batılında aşkın
Devasa bir ışık kör noktası benliğin
Hicap yüklü
Yerli yersiz hıçkırarak
Rahmete çanak tutan
Meleklerin gözyaşı.

Tek katresi maneviyatın zemzemle yıkanan
Tüm günahların da kefareti:
Başat bir iklim başak gölgelerin inhisarı
Tefe tutan beşeri anlık bir hüzün
Kapı duvar mutluluk
Sefil tınısında ömrün
Biteviye sürüklenen bir mehtap
Yıldızlardan uzak mı da kayrası
Düşüşe geçen ümidin beylik nazarı
Sancılanan aşka yağan rahmet kadar
Ulaşılası ne mümkün…

Fıtratın inkârı
Delifişek yaşamak kadar yoran
En hoyrat nota
Doğurgan sıfatlar
Çorap örerken kayıp na’şına günün
Öykündüğü kıblesi göğün de en gümbürtülü
Sağanak anıp varı yoğu
Sığdıramadığı bir rota
Varlığın hiçlikle teamülü.