Ölümün kokusunu mu? alıyorum,
Yoksa, burnuma gelen, bu güzel koku...
Yağmurla, toprağın yanyana gelişlerinde mi?
Yoksa, vakit geldi de, ben mi? farkında değilim.
Halbuki, daha epey yapacağım şeyler vardı.
Misal, denizin kayalıklarına yanaşıp,
Ordan gün batımı izlemek gibi,
Ya da ne bileyim,
Belki uçan balon ile göklere uzanmak gibi,
Yerdekilere bakıp, selam vermek gibi,
Dahası bunları, eli elime değen kişi ile
Yaşamak vardı...
Erken geldi, vakitsiz geldi.
Daha ona söyleyemediklerim, o kadar var ki!
Tonlarca, milyonlarca, milyarlarca...
En kötüsü de,
Onun, gözlerinin taa içine bakıp,
"Seni seviyorum" diyemeyişlerime, kahroluyorum.
Zamansız geldin, yağmur!
Vakit değildi ki, ve toprak!
Hele sen, hiç olmadın ölüm!.
Daha sevdiğim ile bir olacaktık.
Günler, haftalar, yıllar sürecekti...
Bu ebediyet sevgisi.
Ama vakitsiz geldin,
Gelmeseydin olmaz mıydı sanki.?.

#Peryasız