Karanlığın ufkunda, her sabah gün doğarken
Kuytusunda varlığın, kısmettir can tatlısı
Dururum seyre dalar, t/ana ömür sığarken
Heyecan veren gözde, esrara dalan benim
Dağlardan daha büyük, nimettir can tatlısı

Sığındım benden bana, candan öte can gibi
Bakışlarımdan anla, soran olmaz ben gibi
Koysan da bir başıma, yaşarım gölgen gibi
Çiçeklenirse yüzün, berhudar olan benim
Verdiği mutlulukla, hayattır can tatlısı

Bahara darılanın hâlini yazıyorum
Bir Anka edasında resmini çiziyorum
Dünyamda adım adım, sevginle geziyorum
Olmazsa olmazına şaşırıp kalan benim
Deryaya kafa tutan, sanattır can tatlısı

Yazın dilim tutulur, gerçeğe etmem inat
Cana can kata kata, aşka açarım kanat
Ruh bedende durdukça, yedi yirmi dört saat
Düşününce düşleri, hayale dalan benim
Destanlara sığmayan lezzettir can tatlısı

Sebepler halkasıyla, bu dünyaya gelmezdim
İnsanlık sıfatıyla, beni bende bulmazdım
Mutlu kullar safında, olmasalar olmazdım
Onların gölgesinde yerini alan benim
Dünyadaki en büyük kıymettir can tatlısı

Yarının adı sensin, yemin olsun zamana
Vatanım eşiğindir, yemin olsun mekâna
Suskun dalışlar bitti, yemin olsun Rahman’a
Çıkarmam onu benden, canda can bulan benim
Aşkla dolu yüreğe murattır can tatlısı

Maziye demir attım, yaşadığım adreste
Ahıma nakşedilmiş, işittiğim her seste
Erenlerin tahtında aldığım her nefeste
Gözlerine dalınca kendine gelen benim
Ağır yükün altında, kuvvettir can tatlısı

Yoluna ram olduğum hüzünler uslanmadan
Sevda denen mevsimde umutlar paslanmadan
Vakit tamam olmadan ellere seslenmeden
Bilmeceler çözülse, cemali gülen benim
Kayıp düşler kentinde, servettir can tatlısı

Can bedene kandıkça, yazdığım dize satır
Beni benden eyleyen hasletimi anlatır
Kâinatta bir tek o gönlümü ferahlatır
Ruh eşinin hakkını en iyi bilen benim
Haykırıyor Delibal, evlattır can tatlısı

DELİBAL – Celil ÇINKIR