Temel derindeyse kule çıkılır
En küçük sallantıda mısralar yıkılır
zannedersin Pompei’yi yıkan zelzele
Hey dörtlükler konuşun kopsun velvele
Temelinin dolgusu rüyalar, inat betonu
Seni izleyenler var ismi cehalet pitonu
İnatla sevdalarımı karıştırıp döküyorum
düşen sıvalar cümleler hemen söküyorum
Hecelerim üst üste konulan kesme taşlar
En yüksek kuleler temelinden başlar
Irgatı Ben itinayla her mısrayı işliyorum
Bu sözcüklerle nice zilletleri dişliyorum
Ördükçe şiirleri çıkıyor kule, çıkıyor katlar
Her heceyle vicdanların bir köşesi çatlar
Merdivenler ancak çıkılıyor teker teker
Zirve soğuk, yalnız ve beni bekleyen şeker
Merdivenler gönül acılarından örülüyor
Kule azametli olacak yerde bile görülüyor
Çıktıkça dostlarım bana karşı kırılıyor
Ne belalar varıp benim başıma sarılıyor
taşlar başıma düştükçe bu sarık koruyor
Şu modern kelamlar beni çok yoruyor