daha mı iyi olsun her şey?
yoksa yalnız istediğin gibi mi?
el ele tutuşup kaybolmak ne güzel hayaline
varsayım kabuller çare değil
zevkli böylesi seninle
ya hiç buluşmazsa ruhlarımız?
tedirgin ediyor bazen
imkansız kimliğimiz
öylece kalsak diyorum
tutularak yıldızlara
dudaklarımdan öp yavaşça
kilitlenelim sabaha
batmasın sakallarım
güneşin göğsümde
titreyerek içine damlayan
içli göz yaşları
belki ağlarsın diye omzumda
açık ve geçmez yara
aktarırken boşluğuna
yazdığım içten satırları..
emerken dilinden
hayata dair her sözü
boynunda düş izlerim
kapatır ya soluğunu
vedalaşırken o perşembe
mor yığınlarından
olmayan sınırlarını
süzerken geçmişimden..
sürtünerek çıkan alevleri
söndürürdüm evinde
kıpırdama sakın
çök dizlerime
kaldır avuçlarını
bekletme
bu dua arşa yakın
kıvılcımların atlar bacaklarıma
öylesi sıcaksın
dolsun taşsın
sevgimizi bağışlasın
o şarkının hazzıyla bu gece çok başkasın
yapışırken damağına saklı iksiri hazzın
yutsun bütün nefretini
ardında kalanların..
gözlerime bak ve söyle,
henüz acın bitmeden
son sözü ne olurdu
o kırmızı dudakların..?