Bulut,
Gölgeni sana sakladım,
Karanlıktı maviydi beyaza dadanan.
Şimdi sana bir kez zıpladım,
Ellerimi bana sakladın, üşüyordun,
Balkondan salıverdim seni,
Güzeldin, benden ötede resim gibi bir şeydin.
Balıklar denizde, akvaryuma düşman,
Saz sesimde, kulağımdan düşen
Ayaklarıma sarkan bir umuda benzettim seni,
Yosun kaldın hiç eskimeyen,
Bense yağmurlardan kaçan bir çocuk,
Satırlara yalnız ikimiz gizleniyorduk,

Bulut, yorgun kanatlarına takıldı nefesim,
Ürkekti, yıldırım çakar gibi saçağına sokuldum,
Ağladım hiç belli etmeden altında,
Yürüdüm, yürüdüm,
Duman sandım önce gökyüzünü ellerimde,
Bir çakıl taşı fırlattım, suskun ve yorgun,
Kitap kapağına baktım, geldiğini görünce,
Bu sesin bu kadar ağır üzdüğünü bilmezdim,
Gizlenirdim her gece düşlerime,
Ölü bir yaprağın rüzgarla uçup gittiğine,
Bulut şahitti,
Bir nefes kadar umut doldurup yükseklere,
Şiirden de medet uman bir söz olurdum sadece,
Bir sonraki sözlerime beni yine bekle olur mu,
Gitme karanlıkta sakın ha hiçbir yere!!