biliriz biz bu acıyı,
bıçak gibi kemiğe saplanır da
yerleşir tam göğsünün orta yerine,
bırak ağlamayı nefes bile alamazsın.
el-ayak yürür, doluşur hane,
girer sesler birbirine,
rüya ile hayal arasında dolanırsın öylece.
çekildiğinde kapılar, kalınca kendinle
boşanır göğsün, akıverir oluk gibi içinde ne varsa.
uyursun uyku değildir,
yersin içersin yeme içme değildir.
dalı verirsin geçmişe, yıllar öncesine.

kurumaz göz yaşların,
boşalmıştır savakları sanki,
durdukça acı yayılır yüreğinden tüm benliğine.
kapı çalar, biri geçer, biri konuşur hep o sanırsın.
uyursun, uyanırsın bir heves,
sanki doluverecek odana can dediğin nefes...
elini attığın her şeydedir artık;
mutfakta, salonda, odada.
dolanırsın etrafı
önünden önünden gidiverir onun hevesleri...

anadır o,
canından can katmış bize,
emanetimizdir Yaradana,
belki de artık bizdedir o her şeyiyle.
dualarımız ulaşsın her daim ona.