O kurduğun ilk cümle henüz berebar iken
Benden daha çok seven birini bulamazsın
Gaflarına katlanıp bütün derdini çeken
Merhametli şefkatli yareni bulamazsın

Bilindik laflar ile veda mı edeceksin
Yoksa bakışlarınla nida mı edeceksin
Bilirim vurucaksın kapıyı gideceksin
Ardını döndüğünde yârini bulamazsın

Gidersen zul olursun kıymet bilenin olmaz
Geriye koyduğun ah inan yanına kalmaz
Harcadığın birinin derler ki yeri dolmaz
Yüreğin yaralanır çareni bulamazsın

Ayrılık hazin olay nedametin eseri
Kimine gül bahçesi kimine mahşer yeri
Zalimine düşersen yersin ondan hançeri
Benliğini yitirir şuranı bulamazsın

Her güleni can sanma dilinden akar ağı
Bedenine yeşerir olur keder yaprağı
Gözü mezarın eser kaşı örter toprağı
Solduğunda zehiri çareni bulamazsın

Yıllar sonra anlarsın aklına geldiğimde
İki hayal arası yüzüne güldüğümde
Resimlerde eskiyip mazinde kaldığımda
Ben gibi sana gönül vereni bulamazsın

Mehmet Kılıçel