nereden başlayacağını kestiremeyen son gibi hissediyorum kendimi

yazdığım her isimsiz mektuba
pul basıyor veda


kapı kolları hevesleniyor elimi tutmaya
ve her eşik beşik gibi sallanıyor
ayaklarım altında..


kazanmak kaybetmenin ilk adımıdır diyor içimdeki ses
peki vermeden önce saydın mı
kaç ömre bedeldir
tek nefes


bilmiyorum ellerim olmasaydı kol ucumda
oynar mıydın benimle
çünkü aşk tutuşmak ister
sevdiğiyle el ele


ya da sözlerim misal
yürür müydü kalbine söyle
koltuk değnekleriyle


belki iplerini bırakacak, aşk eline tutunan mimiklerim
suratım düşecek aynalarda
belki sıratından geçecek sır
o ayna arkasında


dedim ya bilmiyorum
gün pazar ve çay içiyorum


ne güzel giderdin şimdi içtiğim çayın yanında
dar kesimli muhabbet
vaktin bol tarafında

ah işte,

nereden başlayacağını kestiremeyen sol’ gibiyim bu ara
anahtarı" bir bulsam

geleceğim kapına..