KÖPÜĞÜNDE ISLAK İMZA
Öylesine mahsun
Öylesine kırık
Bir avuç kimsesizlik
Sarmış cansız bedenini
Toplasan çapsan
Ölü bir balık
Ne Can var bakışlarında
Ne tek bir nefes
Yaşadığını resmeden
Tek bir işaret yok
Ayakları titrek
Omurgası çökmüş
Ağır gelir kendinden büyük
Umudun heybesi
Kaybedişler
Yokoluşlar
Terkedilmişlikler
Hayal kırıklıkları
Kamburunu büyüttükçe
Başlar Vazgeçişler
Ölüm altın bilezik
Öyle geçmez eline
Sürünürken hayat merdivenlerinde
Paspaslaya paspaslaya
Toz bezinden kara içimin
Sende yaşadın mı
Sesi yankılandı kulaklarım da
Sahi yaşamak neydi
Anlamı bende yok
Günü bitirmekti çabam
Sürüne sürüne
Gün biter ve SEN BAŞLARSIN
Her gece
Her hece
Bir nakarat her nefes
S/Özüm biter mi
Belki son sigara
Belki son bakış
Belki kÖpüğünde
Islak imza...
SİBEL KARAĞÖZ