Nasıl başardın bunu
Böyle hiç bir şeye tutunmadan
Nasıl dolaşıyorum boşlukta

Tüm nameler sesinde mi eridi
Avuçlarına alırken renkleri
Bana zerrelerini çok mu gördün
Nerede kalbimdeki şelale sesi

Benim oyun parkım olmayacak mı
Çocuk çocuk neşemi saçacağım
Kocaman yüreğimi taşımak için
Kocaman mı olmalıydı ruhum
Nerede sözlerine değen çocukluğum

Kırmızı kan kırmızısı mı olmalıydı
Narlar da mı zamanı unuttu
Mavi denizlerin kustuğu mu
Gecelerin yutup yok ettiğine mi sevdalı
Hani başımın tacı beyaz
Neyse ki lekesizdir gözyaşı

Uyandırdı yine derin sesin
Her şeyi sen mi aldın masal g/özlüm
Boşluğun soğuğu var sen yoksun
Ben gidişinle mi böyle küçüldüm

Yine anne karnına yolculukta dizlerim
Tüm korkuları yaktı çaresizliğim
Soluğun sanki ensemde
Ama ben yokum olmam gereken yerde

Renksiz kokusuz elsiz ayaksız
Taşa döndüm
Korkuyorum
Sanırım ölüyorum
Ölümün boşluk halini de gördüm
Bari sen yaşıyor musun masal g/özlüm...

ASLI DEMİREL...