Verilmişti bize de masum bir kader
Heder etti dost sandığım kişiler
Şimdilerde düştüler, gözden de gönülden de
Girdi araya uzunca bir perde, kalktı sevgiler
Görünse de her vakitte göze gölgeler
Bu kabustan bizi de bir uyandıran olmadı.

Resimler var şimdi elimde, ne de acı seyirleri de
İnceden hesaplardan geldik bu hale
Bu yüzden sevemedim şu resmiyeti
Çıkardı bize insafsızca çokça zahmeti
Hesapsız geçen bir günüm,anım olmadı.

Nereye baksam hep aynı yüzler pek solgun
Yaşlarına baksan bir de insanlar olgun
Hüzün oturmuş sağlamca, gitmez yanından
Patlayacak gibi dokunulmaz sanki her insan,
Teselli edecek bir omuz kalmadı.

Yanlış yapmak gelince sırası, katar tecrübe
İkinci kez aynı hataya düşmezsin bence
Denemektir asıl olan, budur yaşamak
Hayat sığmaz bir kâğıda, öyle toparlak
Terin akmayınca bilinmez, sorun çözülmez
Koşturacak,terleyecek gücüm kalmadı.

Tutturmuşuz varız diye, olmuşuz kalkan
Ne yanmış el, ayak; sanki püru can
Başkalarına koşturmak katmışken heyecan
Gelince sırası sana kimse kalkmamış
Etrafına bir bak hele nasıl boşalmış,
İşte bu bitirir ömrü, yaşın yok hükmü
Sen de bizdensin diyen bir dil kalmadı.

Emek döner sahibine sevgi,aş olur
Gönle uzak olunanın bağrı taş olur
Çok gitmişiz anlıyorum tozlu yollardan
Hak etmeyene vermez hayır türlü dolaptan
Sanki asfaltı yok yolun, kolay ve hızlısı
Biz emeğe dönmedik ki asla sırtımızı.

Kamburumuz belki bundan asla eksilmez
Selam fazlı keremdemdir, yürek dosta gücenmez
Gelmese de ihsanlar olsun, bize fark etmez
Yolumuzdaki taşı kaldıran bir kol olmadı.

Ne verdiyse Hak verdi bize,hep şükrederiz
Besmelesiz asla işe, yola gitmeyiz
Kırılırız, üzülürüz ama hep dik dururuz
Nimetin olanını da üleştirir,böleriz
Ağlarız dertliler ile vermeyiz sırrı
Bizim yaraya kül basacak bir kul kalmadı.
Oğuzhan KÜLTE