Ümitsizliğe düşen insanlar,
Yaşam mücadelesini kaybederler,
Beyinsiz, düşüncesiz vadilerde,
Her bir bakış yorgunluktur...
Gücün altında ezilen fikirler yorgun,
Gözlerini dünyaya açmış bebekler yorgun,
Dağdan dağa, obadan obaya yağmur taşıyan,
Sevda yüklü bulutlar yorgun…
İnsanlık mücadelesi veren sevgiler yorgun,
Yeşilliğin yok olduğu dünyamızda,
Oksijen üreten ağaçlar yorgun,
Çocuklarını daha mutlu güne,
Taşıma mücadelesi veren,
Anneler, babalar yorgun…
Eğitimin dehlizlerini yuva edinen,
Emek yüklü öğretmenler yorgun.
Her gün ders, sınav kaygısı çeken,
Gencecik beyinler yorgun.
Başıboş insanları taşıyan,
Dilsiz sokaklar yorgun.
Manevi mirasın temin edildiği,
Medeniyetler yorgun.
Cemaat bekleyen, camiler yorgun.
Menfaat putunun hâkim olduğu,
Kısacık ömürde, yardımlaşma yorgun.
Yalnızlıktan çile yumağına dönen,
Kardeşlik ve dayanışma yorgun.
Hayatın gayesini adalet olarak gören,
Umut yüklü gençler yorgun.
İyilik rüzgârının estiği toplumda,
Tohumlar, fidanlar, filizler yorgun…
Sözlerin mahkûm olduğu yerde,
Meyve verecek düşünceler yorgun.
Her gün ders çalışın denilen,
Körpecik öğrenciler yorgun.
Tabiatın güvencesini taşıyan,
Umutlar, düşünceler yorgun.
Dağın zirvesinde
Yaşam mücadelesi veren,
Rüzgâr yorgun, kar yorgun…
Dünyanın çilesini omuzlayan
Özgür fikirler yorgun.
Her taraf, kan revan içindeyken,
İmdat diye bağıran çocuklar yorgun.
Kaderine küsüp terk edilmiş,
Harabeler, minareler yorgun.
Denizlere ulaşmak için,
Can çekişen, nehirler yorgun.
Açlık krizine girmiş canlılar yorgun.
Emperyalistlerin ağına düşmüş,
Hak olan, sermaye yorgun.
Çalışma azmi ellerinden alınan,
Umut yüklü insanlar yorgun.
Kıskançlık krizine giren,
Bakışlar yorgun, beyinler yorgun.
Egolarını tatmin etmek isteyenlerin,
Eline bırakılan insanlık yorgun.
Yorgun, yorgun, yorgun ve yine yorgun…
07.10.2018
Yozgat