51
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
4227
Okunma

/ insan
adım adem bakışım havva
öpecekken hayatı gözlerinden
kırıldı dudağımda gökkuşağı
an söküldü can telef
batıyor göğsüme esmer mezar taşı
-bam teli koptu dilin
kırlangıç bana küstü-
eski bir yalnızlık tırnağımın ucu
kestim güneşin kâhkülünü
konuş ey bulut
gül tohumunda bir insan ağlıyor
iki yağmur tanesi toprağı bir
ne yana baksam yeldâ
aşk bitince başlıyor
// aşk
giden gitti...
mum yaktım uyan
gözlerim aynada mavi hâlâ
gölgem meçhul
saklım tuz
aklım elâ
Ferhad Gülsün
Kıyı / Mayıs-Haziran 2008