Sonbaharda düşer hüzün
Uçuşan dallar savrulan yapraklar
Ne müthiş bir uyumdur aslında
Küçük bir tomurcuğun
Sararıp savrulması

Sonbaharda farkına varırız
Yağmurun kokusunun
Hasretine kavuşmuş gibi
Sevgiyle düşer her damla

Kuşların ne çok yakıştığını fark ederiz gökyüzüne

Göçe uçtuklarında
Çıkar ortaya olanca güzelliğiyle
İhtaşımın kanat çırpışı

Doğanın mevsimlerin
Fevkalâde doyumsuzluğunu
Öylece önümüze döker
Tutuluruz tekrar tekrar

Farkına varmadığımız hoşluklar
Acımtrak hüzünler hissederiz

Maviye çalan öyküler
Okunur arada
Ritmiyle büyüleyen
Kalp atışları duyulur
Bazen lüzumsuzca
Yükselir ivme
Zamana kulak asmadan

Seçilen olur,seçende
Çürük elma gibi bir nevi
Aslına nesline bakmadan
Şaha kalkar bazen
Bir deli cesaretiyle kimileri

Savrulan bizleriz aslında
Nefes aldığımızda başlar döngüler

İnceden bir sızı gibi
Sarsa da yüreğimizi
Yaşamın büyüsü
Ayar değiştirir sonbaharda

Ve bilirsin ki
Kapına dayandı

Ve bilirsin ki
Keşkeler nedenler niçinler
Yerini aldı tozlu raflarda

Ve bilirsin ki
En dokunaklı yerindesin
Adam akıllı bitirmek gerek hikayeyi
İliklerine kadar işler her kelime

Doğduğun yer
Doyduğun yer
Durduğun yer
Olduğun yer
Tamamlandı dört köşeli dönme dolap

Rengini değiştirir çalar sarıya
Bebek kokusu
Ekmek kokusu
Kahve kokusu
Toprak kokusu
Hüznün kokusu
Pasif bir direnişin
Hazin sonu ...sonbahar