Yetti artık!
Herkese sen gibi davranmak!
Ne olursun, gel artık!
İzahı yok! Bu düşüşlerimin.
Karanlık çoktan, gündüze yüz çevirdi.
Güneş yok artık!
Döngü bozuk,
Her yerde sen!
Nerdeysen gel!
Bütün mevzuat sen.

Gülüşlerinin, neşesini özledim,
Sesinin, tizliğini özledim,
Gözbebeklerindeki, sana ilişmeyi özledim,
Kısacası, seni özledim.

Yetti artık! gel n’olursun,
Herkese, kör artık gözlerim.
İlişmedi, kimseye ilişmeyecekte.
Bir seni gördü,
Bir seni taşıdı yüreğime.

Bak! bulutlar karardı,
Yağmur yağacak sanırım,
Ay sıvıştı bile!
Ben hala, yağmur kokusunu alamıyorum ama
Nedeni sen!
Çünkü; Yağmurum sensin.
Bense toprağın...
Sana susadım.
Yetti artık!
Can kalmadı, ben de!
Canımda zaten sendin.
Gelde canım, cananım ol.
Yersiz çıkışlarını, yükselmelerini,
Hatta! beni sevmeyişini bile özledim.
İster bağır çağır,
Yeter ki gel artık!
Bak! ömür bitiyor...
Gelde, bir gün senle geçsin.
Belki, nefretle başımda olursun,
Belki de bütün dinginliğin ile,
Ama olsun, sen gel de.
Günüm, ömrüm öyle son bulsun,
Yetti artık!
Can kalmadı, ben de.
Canımda zaten sendin.
Gelde, canım cananım ol.

#Peryasız