..



yılaşırı teriminde gözlerim durdu yürek hızla atarken
mutlu hissi beynime yollayan ışıklara hürmeten//alıntı-landım
’’en hırsız yanım böyle olsun’’ diyerek kaldırdım,
tebessüm çizimli peymaneyi

ve sustum
bu toprağın üstünü sıyırıp altın’a kök dikmişleri unutuverdim/

sanat salında
sponsor bir mavi dünya yendi koç’su duyguları//
diyafram boşluğuna sakladım demediğim tümceyi

5 numaralı antrepo’da gizlendim akustiği yoktu resim ve heykellerin
sevdiğimle geçen koca bir gün kıyası//barışçıl bir söz götürürdü gönüllere
gülümseyerek

arz-ı ekoloji endamına eylül yakıştı
yakasında tarif’siz bir sarıydı kırılmış hüzün yaprakları

heyhat kere karamsardı sanatçı dünya//Pasifik’te 7.kıta eseri atfında
el yapımı Plâstik yığını insanlara

tüketim davranışı körpeydi obez eskizleri yerken resimler
ayaküstü tuvallerden düşüyordu fırçalar lodoslar kıyısına
iklim iklim krizleri tutuyordu bir kızıl şimşek ısı-rığı
yüreğin buzulları erirken tümleniyor evrim ve duyum

gönenç sunan inti-hâlim büyükada faytonuyla tırıs çekiyor müze pera’ya

bileğinden kavramıştı madalyasız heykel heykel salıncaklar/canlanıyor
kolombiya iç savaşında ! ve ölü karıncalar görünüyor yuva’sızısında
hem göç yollarında
ve hepsi insan ruhuyla
’’doğduğumuzu düşünmeyi unutuyoruz’’ diyor Gomez Barros
şiir zamanlı duvarları beynimi çınlattı öz sanatıyla

ve
kalemler birleşti bir kelâmda
’Harika’








...