Ruhumun hezeyanı, depreşti bu sonbahar.
Rüzgâr vurdu dalından, döküldü tüm yapraklar.
Yüreğimde bir acı nüksetti bu aralar.
Radyodaki türkünün, inliyor nağmeleri.
Yüreği hüzün kaplar, sonbahar geceleri.

Sevgililer gittiler, unuttu sevdiklerim.
Yine bir çeşme başı, üşüyordu ellerim.
Sabahın seherinde, bir ilkbahar beklerim.
Annelerin yürekten , söylenir ninnileri.
Bedene gam kederdir, sonbahar geceleri.

Yeşile naziredir, çimen gözlü güzeller.
Sevgililer göç etti, ilkbahara göçtüler.
Gönüldeki umudu, bırakıp terk ettiler.
İçli çalar nağmeler, getirmez gidenleri.
Bu gönlüme dert olur, sonbahar geceleri.

Duygular şimdi yoğun, gelenler göçtü gitti.
Ağaçtaki leylekler, yuvasını terk etti.
Çomar bile kendini, kulübeye hapsetti.
Hazanı müjdeliyor, radyonun nağmeleri.
Üşütür yavaş yavaş, sonbahar geceleri.

Dağ başındaki sisler soğuğa gel gel diyor.
Yeşillikler kurudu, kuzular meleşiyor.
Çeşmedeki güzeller, göç başladı gidiyor.
Güz geldi yaprak soldu, unuttuk sevgileri.
Kuru bir ayaz olur, sonbahar geceleri.

Garipte de  nasip yok, terk etti ilhamları.
Yüreğinde sızı var, gelmiyor Leyla’ları.
Bütün gece dolaştı, arşınladı yolları.
Dilindeki muamma,  mevsimin güfteleri.
Rüzgar olur, yel olur, sonbahar geceleri.
04.09.2019 Muammer KARS