Sehbasında can çekişen adam,
tuz basanı ile,
’aşk’ çekişiyor..

seyre çık.
sayende ateş ile su barıştı.
ziyan ile zarar,
zincirleri kırdı.
hicran acısını,
sığındığı akşamlara teslim etti.
..
...

artık
yağmur yağmalı fesat sözcüklere,
kırılmalı miğferi kederin.
ağzında ki kesik tadı emanet etmeli
bedeni geceden de kara fâcir’e.

..

çekilin.
ceddi-fizan da bayram var,
halayıklar azad’a amade..
şimdi yönlerinden indirsin bayrağını
kerbela!.
aynalar zalimin keşfine,
şahitlik etmesin..

..

sehbasında can çekişen adam
boynuna konan urgan ile
’nakş’ ediyor...

bakmayın.
süsletin avluları,
illiyyun sandıkları afakı tutsun.
züleyha bir kez daha,
şem’u pervâne olsun.
kesilsin gayrı
kalbi eza olanın parmaklarıda
’yusuf’ yâd olsun.

seslen küçük Mahzure durma!
mimsaha’yı çek hannaneye,
yeniden
yine
ahenkli oku!..