KABAK ÇİÇEĞİ DOLMASI

Az dur bir düşün, gözlemle ve sor kendine
Sabahın ilk ışıkları, kuş sesleri, horoz ötüşleri
Gözlerin henüz uyanış mahmurluğunda
Evin arka bahçesinden odana girecekmiş gibi
Bal kabakları kordon misali uzayıp gitmiş
Güneşten kopan parçalar gibi, yıldız yıldız
Çiçekler açmış, serpilmiş yeşillerin arasına
Bal kabağı çiçeklerini özenle, hazla toplayıp
Kabak çiçeği dolması kim yapmak istemez…
Küp yoğurdunu döküp üzerine kim yemez!

Kıbrıs’ta, sayfiyede yaz tatilini geçirirken
Yasemine, fule, fislikâna kim yazmaz şiir!
Sen, Beşparmak Dağları’na tırmanmazsan
Mis tüten dağ kokusunu, berrak denize bakarak
İçine çekerken, Turaçları, keklikleri dinlemezsen
Bir tavşan, sert bir rüzgâr gibi yanından geçmezse
İçini ürpertip, ürküsünü yüreğine hazla bırakarak;
Az dur, bir düşün, gözlemle ve sor kendine;
Doğanın, yeşilin katledildiğine isyan etmezsen
Yarınlarında hangi çocuk yaşar bütün bunları…

Kent yaşamı ki, köy yaşamından beslenir
Bir nakıştır, alın teri, tuzu, emeklerin örgüsü
Bir umut çiçeğine açmıyor mu sabahlar?
Her gecenin, siyahını atarken üzerimizden
Gül kokusunda değil mi yaşamın döngüsü?
Açlık, tokluk, varsıllık ve yoksulluk
Çiçek açışlarıyla sınarken ömrümüzü
Az dur, bir düşün, gözlemle ve sor kendine…

Gülşen Şenderi