Sen papatya kokuları içinde güldükçe yüzüme
Beli kırılır gururumun, umut devşirir yürek hüznüme
Sen baharı taşıdıkça gözbebeklerimin içine
Yürek yangın yeri olur, sözler dizilir kalemimin gizine
Sen bekleyişlerimde tutundukça, en alacasından bir hayale
Hayat duruverir, kelebek kanadına tutunur bütün düşlerim
Sen avuç içlerimden süzülüpte damladıkça gönlüme
Dil tutulur dimağ durur, sen olup durur tümcelerim
Yazdığım her kalem seni gizler mürekkebine
Özüme sen sızar, sözcükler kifayetsizleştikçe
Yürek içim kanar, aşk ormanımı bir kıvılcım sarar
Umutlar birden doluverir bütün hücrelerime
Ömür ahirliğine eskidikçe, gönül böylesi coşmak ister aşk diye diye
Yüreğimin figanı söz olup da eskidikçe dillerde
Yürek yangınımın külleri savrulur öylesi aşk nöbetlerine
Kimbilir belkide son tanesi, yol şaşar da takılır
Bir hecemin peşinden hazal çalan bu kalemin özüne
.:｡✿*ﾟ’ﾟ･✿.｡.:
30.12.2017