4
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
377
Okunma
Enez altınkum sahilinde bir akşam üstü
Neydi beni böyle yalnızlığa
Mahkum eden
Martıların aniden uzaklaşıp gitmesimi
Yoksa ağaçların üstüme
Yaprak dökmesimi
Kaç yaz akşamları yaşadım
Bir su gibi akıp gitti ömrüm
Geriye kaldı çakıl taşları
Karmaşık olsa da
Yıkıldı hayaller
Şaçlarım beyaza büründü
Şimdi hayat kucak açıp beklese de
Tünelin sonundayım
Belli belirsiz bir ışık göründü
Hislerim yoğunlaştı akşamlardan yana
Geceler gündüzü yuttu
Tekrar sarılabilirmiyim bilmiyorum
Ayaklarım titriyor
Nerede kaldı dostlar
Yıllar uğramıyor mekanıma
Şimdi masamda
izmarit dolu kül tablası
Boş bir kadeh kaldı
Çekilmez oldu altın kum sahilleri
Yalnızlığın izlerini taşıyorum
Her zaman olduğu gibi
YNS
5.0
100% (8)
Cevap Yaz