2
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
519
Okunma
Neydi beni böyle yalnızlığa
Mahkum eden
Martıların aniden uzaklaşıp gitmesi mi
Yoksa ağaçların üstüme
Yaprak dökmesi mi
Kaç yaz akşamları yaşadım
Bir su gibi akıp gitti ömrüm
Geriye kaldı çakıl taşları
Karmaşık olsa da
Yıkıldı hayaller
Şaçlarım beyaza büründü
Kumsalda kaldı ayak izlerim
Şimdi hayat kucak açıp beklese de
Tünelin sonundayım
Belli belirsiz bir ışık göründü
Hislerim yoğunlaştı
Yazdım yine satırları, şiirleri
Geceler gündüzü yuttu
Tekrar sarılabilirmiyim bilmiyorum
Ayaklarım titriyor
Nerede kaldı dostlar
Yıllar uğramıyor mekanıma
Şimdi masamda
İzmarit dolu kül tablası
Boş bir kadeh kaldı
Çekilmez oldu altın kum sahilleri
Yalnızlığın izlerini taşıyorum
Her zaman olduğu gibi
Yine yüreğim yangınlarda
YNS
5.0
100% (4)
Cevap Yaz