kaybettiklerimizin acısı
büyük ve sinsi bir pusudur,
hep yüreğimizde durur
durdukça da vurur ha vurur
yaşamdan da ağır
kanlı gürzünü çaresizliğimize
olanca acizliğimize.!
bu yaşanmış gerçeklik
fink atarken beynin kıvrımlarında
bilmem ki
nasıl unutulur
ömrün labirentli koridorlarından
anlamsızca çıkıp çıkıp
bir başka boyuta gidenler
hep hatıralarıyla durur
hatırladıkça da durur
hep yaşıyormuş gibi
o "hatırlama"nın edimi’yle de
vurur anılar
vurur "acı"nın
kanırtarak kanayan derin izlerine
bitmek bilmeyen
kanamalı bir mevsimdir artık
yerleşik keder
ancak ve ancak
alacağımız o son nefes bile
hafızamızın silgecinde yok olurken
birer birer
biner biner
o saniye de,
bizden
muaf tutar artık ve
ölüm yutar
o isterik iştahıyla
dirimden
tüm arta kalanları
yaş almış
yaşlanmış
ıslak ve
yaşanma ihtimali ıskalanmış
tüm anıları...!
18:08:2019