Hiç yoktan susturulmuş bir ayrılığın esiriydik belki de seninle,
Sen gökyüzünün mavi tonuydun,
Ben seni sarıp sarmalayan geceydim siyahı katıp kendime,
Mahsus cinayetler işliyordu sensiz geçen zaman içimde,
Eşgali ben çıkan onca cesete denk düşer olurdu ruhum özleminden öte. .

Aklım yeni çıkmışcasına senli sorgulardan,
Susup oturuyorum sonbaharın ortasında bir günde, Yapraklar düşüyor,yapraklar ucuşuyor,
Ben yaşlanıyorum,
Ardına bakmadan uzaklaşıyor zaman,
Kül rengini almaya yüz tutarken gökyüzü,
Birkaç damla yağmur birikiyor göz bebeklerime,
Karanlığın orta yerinde senli hatıraların fenerlerine denk düşüyor uykusuzluğum,özlemin bir başka dili yok senden öte.

Dilim bağlanır,
İki kelime ötede yutkunmalar nöbet tutar, Yokluğunun soygununda azılı suçlu ben sayılırım daima, Uzanamaz eller sana,
İçimde feryatlar yasla susar,
Dokunuşlar idama mahkum sayılırken,
Son tebessümlerin aşksızlığından korkar,
Soluğun bir kaç ömür tüketir sevgilim,
Yokluğun beni de aşar...

"Bıçağı sessizliğe bilenmiş,
İntihar süsü verilmiş katliamların çığlığıyım yokluğundan öte,
Belli ki ezbere yatmış tebessümlerin hüznüne uyanmak,
Çare değil seni düşünmemeye,
Ruhum bedeni terk edeli çok oldu senin peşine.."