Bir zamanlar milletçe tek bilek, tek yürektik!
Kim nifak soktu bize, aramızı kim açtı?
Biz, devlet çadırını, dimdik tutan direktik;
Bu kadar münafığı, aramıza kim saçtı?

Yaptılar planları, ermeni Monşerle bir…
Orta direk yıkıldı, şimdi çadır yerle bir!
Haydi, birleyin artık, kalemle, defterle bir!
Bu kadar bölücüyü, başımıza kim seçti?

Bir daldılar tarlaya, böylesi hiç gelmedi!
Yalan, çalan ve talan, hiç ardı kesilmedi…
Ne kalmışsa yediler, itiraz edilmedi;
Türkiye’min üstünden, bambul sürüsü geçti!

Cühelanın derdinden, ulema yedi aklı!
Hepsinin de gönlünde, bilmem ki neler saklı?
Yurtta huzur kalmadı, çoğunun sırtı yüklü;
Şimdi bütün beyinler, dış ülkelere göçtü…

Bir taraf olmayanlar, bertaraf olur dendi!
“Cumhuriyet” uğrunda, ne çok diyet ödendi!
Bu kez Bağdat’tan değil hesap Halep’ten döndü!
Canım ülkem ilk defa, kendi boyunu ölçtü…

Yakıştı mı bu durum, cesur Türk milletine?
Kendi Türk’üm düşürdü, kendini zilletine!
Hadi bir deva bulun, bu halkın illetine!
Çok geç kalındı artık, o tren çoktan geçti…

Deme sakın kız erkek, sivil ya da mülazım…
Muhatabın canlıysa, önce merhamet lazım!
Bir cümlenin en boşu, “bana ne, neme-lazım!”
Bunlar da olmayınca, milletin tadı kaçtı…

Karaman-2019/08

Halil Şakir Taşçıoğlu

TDK:

Mülazım: teğmen…

ÜSTATLARDAN:

Nitekim aynen böyle vahim olsa da durum,
Uyanık Allah ile yaptığı zaman yorum,
Cahile mıh yapsan da laf mı geçer diyorum?
Cehalet tohumunu eken hasadı biçti;...............sakaogluhasankarakucuk

Masal anlatıldı bize yıllarca hep uyuldu
Aziz milletim dendi halkın altı oyuldu
Can değerlerimize birer birer kıyıldı
Umutlarım ezildi adalet bekle suçtu........................................Ahmet KARA

Yıllar yılı yalvardık dilimizde tüy bitti
Bunlar firavun değil, yezit’den de yezit’ti
Milliyet, din, kardeşlik... İnsanlık bile yitti
Ne yazık ki ülkemde en son kale de düştü......................................Alibaba