2
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
1493
Okunma
Sen gelince bir papatya açmıştı karanlık sokağıma .
Tekrar dönmüştüm karanlık sokağıma
Yeniden tek kalmıştım karanlıkta
Ve yine ölüme terk edilmiştim
Korkuyordum yalnızlıktan .
Ölüm denen düşünce sarmıştı bedenimi
Gidişinle yakmıştın , yıkmıştın kalbimi
Nasıl yaşayacaktım bilmiyordum
Gitmesen olmaz mı ? Kurtarsan ya beni .
Kendini suçlu hissetmelisin
Beni kaybettiğine üzülmelisin
Gülmeyi seven bir insanın
Gülüşünü öldürdüm demelisin.
Aydınlığınla çıkarmıştın beni sokağımdan
Almıştım seni içeriye karanlığımdan
Sen beni bırakınca döndüm yine karanlığıma
Ve. Kopardın bir dal yüreğimde ki PAPATYADAN ....
5.0
100% (6)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz