Dökülüyor kalemimden bir kaç satır
Sözlerin bende ki en büyük hatır
Şimdi ise uzaktan duyuyorum , naif cümleleri
Bilhassa gözlerin özlenmediğini mi sanır ?

Kapatıyorum gözlerimi , birleşiyor ellerimiz
Kavuşmaya hasret bekler gözlerimiz
Ağlar iki çeşme , kavuşma özlemiyle
En çok cefayı çeker yüreğimiz .

Gözlerinde hasret , gözlerimde sevda
Yüreğinde kor , yüreğimde dünya
Ben senin esirinim , sen benim hürriyetimsin
Anlatmaya ne hacet , aska şahit papatya.

Hayatına mevzu bahis olmak ne şerefli bir hâl bilemezsin
Seni ne kadar çok sevdiğimi tahmin bile edemezsin
Sen bende kördüğümsün , istesen de cözemezsin
Ve yüreğinde yaşamak ne mühim bilemezsin .

Tasvir etmeye gerek yok , hudutların dışında seviyorum
Dinlemenize gerek yok , zaten anlatamıyorum
Bendeki seni , aşkını , hasretini dile getiremiyorum
Korkumdandır , aşkımızı haykıramıyorum .

Sessiz gecelerde seviyorum seni
Aşka aşık yüreğini ,
Sevdayla bakan gözlerini ,
Hayran kalıyorum sevmene , gördükçe içinde ki beni .

Ölümlü dünya bağlanmamayı bileceksin
Mesafeler uzadıkça yakınlaştığımızı sen de göreceksin
Hasret uzun yol , gitmekle bitmez
Kavuştuğumuz zaman yanıp kül olmayı ögreneceksin ...