Caanım İstanbul

Bir demet istanbul gönderdim sana
Bir dünya martı sesi
Üç beş gemi birde sekiz onbeş vapuru
Eyüp Sultandan kedi
Emirgandan sincap
Suriçinin daracık sokalarını
Ve köylerini İstanbulun

Mahmutpaşadan simsarın sesini
Eminönünden balık ekmek
Arnavutköyden kumpir
Kanlıcadan yoğurt
Karacaahmetten duâ
Birazda erguvan renginde umutlar
Câânım İstanbuldan deniz havası

Eskilerden
yedi tepesinden tepesi atmış yedi külhanbeyi
Narası bile Allah olan
Telaşlı koşturan kalabalıklar

Topluca taşınıyor insanlar bi yerden bi yere tıklım tıklım
Kimi aç bilaç
Suya düşmüş hayaller
Boş kalmış eller
Daha neler neler
Kminde bomboş mideler
Kiminin karnı gerilmiş
Hepsine yer yurt vermiş işte
Kimine köprü altı viyadük
Kimi yalılarımda arz ı endam
E y y benim sebebi ikametim
Sen yıka durul her gece nurdan çehreni
Gündüz kim kime dumduma
Tepinip dururken bir taraf
Bi haber yaşıyor bir yanın araf

Her bi yerin ayrı bir âlem
Yaşayıp gidiyor el âlem
Bir bendim burda çeyrek asır evvel
Şimdi burada tüm sülâlem
Sılama selam
Gurbete devam
Yaşayacağız hep berâber elâlem
Sahi ya var mı almadan kenidini giden
Bitince vaden
Gidecektik peki de
Biz neden geldik buraya madem
...
Yunus Beypınar