yuvasına taş değmiş kuş gibi titrerdim gölgen uzaklaştığında gölgemden

gözlerim hasrete gebe kaldığı günden beri
güneş doğarken sıcağını
ay ziyasını unuturdu



eli uzun duyguların suç ortağı ömrüm
köşe bucak saklanırdı
son bir defa görmek için yüzünde açılan cenneti


öfkenin eleğinde elendi masumluğum
bembeyaz karlara kızıl korlar gibi düştü
ilmek tadında bir mahcubiyet boynumda
bitmeyen mahkemenin ertelenen karar gününe açıldı
toprak sürülmüş göz kapaklarım

ay kaçak
gün kaçak
an kaçak
gizlendiği yerde iblise dönüştü
yüzünden gözüme saklanan melek


dün günün bohçasında naftalin kokuyor artık


yokluğunu alıp omzuma
istenmeyen evlat gibi azıtmaya geldim dağ başına
kurda kuşa yem olsun kendimden göç ettiğim sevdan


sırtımda kırk yamalı entarim
eteklerinde hayallerim
tepe tepe suratına, soyunup anadan üryan
yanmaya geldim yüzünde harlanan cehennemde



yüzüm alevler içinde yüzünden azat edilirken
dilime sürülen tek duam
sevilme bir kez daha böylesine
sevilme