“karadut lekesini sadece yaprağı çıkarır”

bir zaman önceydi
önemliydi
boşluğu fark ettim
içine düşmedim
dışına çıktım boşluğun
kendime geldim
ölümlü dünyanın
ölümsüz kısmına seslendim

köy kahvesi masası
üzeri temizliği
üfleyince
masanın üzerindekiler yerde
tedavi oldum
ayıplarım
tedavüle çıktı

alıngandım
gülenlere alındım
tembeldim
bütün günleri pazartesi olan bir takvimde
işe başladım

dilekler/dilekçeler
söylediler
önem mi öncelikliydi
öncelik mi önemliydi

herkes oradaydı
şehir duvardı
garip olan
söz girdaptı

kekemelerin şarkı söylediği
nakaratına körlerin eşlik ettiği
tramvaya binilip travmalara gidilen
yerdi şehir
alanla talan arasında
t cetveli vardı
teşebbüs kıymetliydi
kıyamet te kıymetteydi
bilinecek her şeyi biliyorduk

dengesizleri
dengeli sevenlere tanığım
kaybettiklerini hesaplarken
zamanı kaybettiler
zamanını

kalemin elimi maviye
boyadığı gündü
ölü taklidi yapanlarla tanıştım
hayatı geçemeyen
hatayı geçemeyen
atağa geçmek için
panik yapanların
hastalığıydı
panik atak

yalnız adam
çıplak kadın
yağlı boya bir tabloda buluşsalar
yangında ilk önce hangisini kurtarırdınız
çıplaklığınız kadar yalnız
yalnızlığınız kadar çıplaksınız

yalnız kadın
çıplak adam
kurtarmayın
bırakın
yansınlar
kim söndürebilir
yanarken kendi yangınını
herkesin yanma derecesi farklıdır
ilk reçete
ilk çare
aklıdır

başkalarının korkusundan
korkuluklar yapanlar
sanıyorlar
bir affa
bir günah düşüyor

rahat davranırsak
gerçek koşarak gelecek

karalama
kağıtla
kalemin arasına
karalamak
insanla insanın
arasına girmekti

gidersem
sersem
tedirgin
cümle

bir harfin neleri değiştirdiğine
inanmam için
bana işaret dilini öğret hayat

bakırköy 15/7/2019