“alnımdaki kırışıklarla tarihsel karışıklıklar arasında
kurduğum asma köprü “


söyleyenlerin yalancısıyım
söylediklerim doğru


tarih
bir gün
on binlerce gün demek

kilisenin duvarına yazdım bunları
tarihte kalsın
oysaki çocukken
ilahi okurdum
camilerin duvar taşlarında

marifete tabii iltifatım anlaşılsın
fethi kabrimi bekliyorum
mezarımda
içinde ukde kalmamıştır diyerek
gömmüşlerdi
resimsiz ve ritimsiz
kurtulmak isteyenler
annem diye kimi seçecekse dna’m
onun memesin izi kalmıştır
dişlerimde
ezberlediğimiz tarih
emzirmişti beni

perde açıldı
başkalarının sözlerinden peydahladım
yeniden içine doğduğum dünyayı

asbestli suyla
abdest alınca uyandım
aklımla değil
kalbimle müslümanım

yerden yükselişimi seyret
örnek al
anla
benim için de emri vaki
çaresi olmayan
düşüncemin
düşüncesi bu

bir taraftan
sağır sultan duysun
öte yandan
her şey gizli kalsın
İstedim

anlayış yazdım kağıda
y harfine salıncak kurdum
sallanıyorum

insanı yazdım kağıda
geriye kalan
çıplak/çarpık
kap kacak
etnografya
kader değil
gerçek
coğrafya

büyük ifşalar değil
sıradan cümleler
bilinsin istedim
ölen muhabbet kuşunu
oyuncak ambulansıyla
hastaneye yetiştirmek isteyen
çocuk kalbi
kime ne

bekleyiş yazdım kağıda
ş harfine salıncak kurdum
şen şakrak şarkı söylüyorum

şimdi bunlar
eski
ben değildim
geceden arta kalan sabahlar süpürmüyordu
beni artık
neden daha önce olmadı
bu kırılganlık
bayıltan alışkanlık
sahipsiz şaşkınlık
ince yerden damlıyorum
sözüm
öze yaklaşıyor

öyle ya
vicdan bu
ezop masalı değil
haz ve azap
orada
sessizce buluşur

aşık olmaktan vazgeçip
aşka bağlanınca
ödül töreni için
tanrıyı bekliyorum

neden başkasının
kuyruğuna takılıp gidiyoruz
kanatlarımızdan
haberimiz yok mu