Aynalara bakıp da hüzünlenme Lavinya
İzâfi olan her şey aslına olur pusu
Damıtıp yüreğinde bilmeyene sırlar ya
Kendinin şahididir bir çiçeğin kokusu


Yansır yerin bağrına gökyüzünün lisânı
Oynaşır yakamozlar kalbinde karanlığın
Gözyaşının rengidir insan yapan insanı
Gerisi akışa râm ruhtan âzâde yığın


Düşünelim Lavinya, düşlüyorken miracı
Hangi hükümdür çeken bizi dipsiz tuzağa
Ömür ölüme diyet, hayata berdel acı
Medler cezire mahkûm yakınlarsa uzağa


Uçurum kenarında sendelerken umutlar
Müjdelenen inşirah yayılır dalga dalga
Kırılır tek baltayla içimizdeki putlar
Sukûneti bulunca kavram sancılı kavga


Hurûfât köprü olur ’ikra’da eriyene
Mânâda eşitlenir toprak su gül ve diken
Kumlar pranga olur kıyıda yürüyene
Damlada boğulmak var özlenen ummân iken


Lavinya çık kuyudan ve katıl son kervana
Bu mustazaf zindanı iki kişiye fazla
Sustukça kul olursun çarkı bozuk devrana
Susma anlat rüyânı münzevî bir âvâzla


....