14
Yorum
40
Beğeni
0,0
Puan
1080
Okunma

onun adı Hicran sultandı
baksan can
bakmasan perişandı
kuş tüyü gibi yumuşak elleri vardı
kaynak suyu gibi gözleri
o bütün iyiliklerini karşılıksız yapardı
dara kalanların imdadına koşardı
misafiri , dilenciyi yedirip içirir
öyle yola koyardı
susması gereken yerde
mum olurdu
konuşması gereken yerde ise
coşardı
fazla yüz vermezdi bana ama
arkamdan toz kondurmazdı
onun teri gül kokardı
yanaklarında gamzeler açardı
saçlarında ise ne fırtınalar kopardı
her uğradığımda mekânına
beni güler yüzle karşılardı
neşe kaynağımdı o
ayım güneşimdi
inanmayacaksınız ama
o benim sesim
o benim nefesim
o benim prensesimdi