Başında bekleyen bir büyüğüne
Çocuk kaldırarak başını baktı
Ipıslak, kızarmış gözlerinden
Ürküntüyle birkaç damla yaş aktı

O kendince hiçbir şeycik yapmamış,
Sadece karnı çok fazla acıkmış,
Camdan görünce de dayanamamış…
Ucundan küçük bir parça almıştı.

Şiddetle vuruldu birden sırtına
Lokma kaldı sanki boğazcığında
Çabalarken hızla nefes almaya
Yakası kocaman elde kalmıştı…

Zaten nasılsa çok vardı onlarda
Minik bir parçayla bitmez alsa da
Üstelik o günkü kalabalıkta
Kimsecikler onu görmez sanmıştı…

Yaşayanlar bilir yalnız açlığı,
Aç olan nereden bilir tokluğu,
Çocuk, ta içini oyan yokluğu
‘Var’ı paylaşınca biter sanmıştı…


Serap IRKÖRÜCÜ



Şiirle katıımlarına teşekkürlerimle...

Bilmez dok olan açın halinden
Kimseler geçmesin açlık talimden
Verirse yaratan kerem elinden
Onu da namertler almaz sanmıştı............................. Ahmet KARA