1
Yorum
8
Beğeni
4,7
Puan
527
Okunma
Bir köşe başında oturmuş
Yağmur tıpırtılarını dinlerken
Yazarı belli olmayan
Kimsesiz bir şiir gibi
Işığı olmayan kuyuya düşüyorum
Kalemim, kağıdım elimde
Kalbim versayın ediyor
Geçen zamana
Biraz bırak
Yüreğim seni ansın
İçimde ki tek insan özelliğini kaybetme
Derbeder hayatın şifresini
Yalnız kalınca çözebildim
Zaman değişti
Sevda zehir oldu
İçimdeki sen’i öldürdün
Bu saatten sonra
Hayatın basit prensiplerini
Sakın öğretmeye kalkma
Sen ömrümü dağıttın...
Yıkılması güç bir duvarı yıktın
Her şey ortalıkta,darmadağınık...
İçimde ki yaramı kanattın
Pansuman yapmaya kalktıkça
Derin yaralar açtın
Berbat bir hayalin
Son hecesine sığ(ın)dım
Sardı etrafımı yılan gözler
Yetmedi nefesim
Bu aşkta soluksuz kaldım
Düş artık satırlarımda
Ben seni çoktan karaladım
5.0
83% (5)
3.0
17% (1)
Cevap Yaz
