EVLAT ÖZLEMİ

Yüzünüze hasretim;tam tamına dört aydır.
Tesellim fotoğraflar ve de demli bir çaydır.
Her şeyi bilen gören;herşeyin ilacı Hayy’dır.
Özlem zirve yapınca gönülde huzur kalmaz.

Büyüğü beş yaşında,küçüğü henüz üçlük.
Görmeyin siz kızlarım ne keder ne bir güçlük.
Boğazımda bir düğüm ruhu kaplamış hiçlik.
Özlenenin yerine ne koysan yeri dolmaz.

Ervanur arar durur;babam çok özlüyorum.
Ayşe zümram ağlama;ölüp diriliyorum.
İşte böyle bir halde her gün eziliyorum.
Özlem çeken babalar ne versen mutlu olmaz.

Omuzumda taşırdım o güler ben yürürdüm.
Sabah erken uyanır onu hemen görürdüm.
Ayağına taş değsin vallah billah ölürdüm.
Evlat hasreti gibi gönlü bir acı bulmaz.

Annesi sen kızlara çok iyi bak tamammı.
Ayşe zümra bilemez kapalı tut hep cam’ı.
Ervanurum sorarsa;çok özledim babamı;
Ona de ki az kaldı;gülmesen kavuşulmaz.

Başımdaki dert özlem;cilvesidir kaderin,
Gönlümü yakar durur,ne yapsam olmaz serin,
Her çocuk özeldir;onlara huzur verin.
Ağlayan çocuk varsa;yürekler avutulmaz.


Mustafa YILDIZTEKİN