Sayfalarınıza yaptığım yolculuğu burada noktalarken genel olarak bir iki kelam söylemek istiyorum kalemin ucuna.

Kalem; yazarken önce sütunları/çizgileri çıkıyor. Ve sonrasında içini dolduruyor. Kalem, sahibinin duygu ve görüşlerini aktarırken son derece berrak, göl gibi dalgasız ve net. Aydınlık gün gibi, gölgesiz öğle vakti. Okuyucunun ne saklanacağı bir gölge ne de nefesleneceği bir ağaç altı. ( Ben şiirde gölgeyi severim. Sizin mandal imgesi gibi). O kadar güzel, samimi ve mutlak net ki okurun kalemin vermek istediklerinden kaçış yok. Liseyi kuran öğrenciler nereden geçecek gibi. Kalemin güzel taraflarından biri de okura dikta etmek yerine okura bir dost gibi alçak gönüllülükle aktarması istediklerini. Kalem; yaptıklarını, hayatı; doğru ve güzel şeyleri seviyor. Duygusal zekası yüksek ve bilgisi hem zengin ve derin kalemin.

Ufak da olsa getireceğim eleştiri şu olabilir.

Sitede okuduğum şairlerden mesleği eğitim camiası olanlardan çoğu; kalemlerini oynatırken farkında olmadan toplumsal ayar dışına çıkamamaları. Bu durum da bilinç altlarında daima bir ürkeklik/ fren olmasına sebebiyet veriyor. Kalemin özgürlüğünü kısıtlıyor, sansürlüyor. Bu sansürü kıra bilen bir ya da iki kişi olmuştur.

Sayfanızda gezmek hem güzel, hem eğlendirici hem de öğreticiydi.

Saygılarımla şair/yazar