Hep birer birer
Sahneden indiler...
Hiç yaşanmamış olsaydı
Demek anlamsız
Firak, hasret ve özlem
Birbiri peşinsıra yürüdüler.
Hep birer birer
Nihan olup gittiler...
Bu görünen bir serap mı Allah’ım?
Yoksa bir ruya mı?
Aranan nedir?
Bulunan ne?
Hayâl miyim yoksa gerçek mi?

Hep birer birer
Geçip gittiler...
Şimdi ulvi alemlerde
Oldular ulu bir çınar
Her biri sevda yüklü
Bir çiçektiler...
Rayihalar vardı izlerinde
Rengârenk yaşanmışlıklar vardı
Gönüllere ekildi bak
Çığır çiçekleri...

Sen! Gecemin yıldızı
Sen de kayar mıydın?
Hani nerde?
Dipsiz kuyuları aydınlatan şavkın
Hani nerde?
Karanlığı delen nurun.
Çırpınan kalbimle seni
Ararım hüznümle ben
Hep birer birer
Kayıp gittiler...

Hep sevdalar ararım ben
Zifiri karanlıklar içinde
Akılalmaz sevdalara gebe yüreğim
Engin denizlere akan
Bir ırmak gibi...
Bir kuş oldum
Hem de kanatsız
Uçmak istedim uçamadım
Bırakıp gittiler
Hep birer birer

Göçtü kervan kaldım dağlar başında
Gözüm yaşlı, boynum bükük
Yüreğim canhiraş çığlıklar içinde
Kalkabilsem, koşabilsem
Derman yok dizlerimde
Ey önden gidenler!
Hani nerde izleriniz?
Tutun da kaldırın ellerimden
Bırakmayın beni
Bırakmayın kör uçurumlara
Sizden geriye sızı kaldı
Özlem kaldı
Geçtiniz, gittiniz
Hep birer birer.

Aydın ÇETİNER
(Bursa- Temmuz 2019)