Ah! o ne güzel ormandır.
Eflatun mor sarı.
Ahh! o ne güzel karşılaşma anı
sen. -merhaba yaşam.

Zamansız nice rüzgârın hatıralarıma esişi
Erişi vicdanımın, arşa
Yokluğunun diğer yakası, vapurlar dalgalar martılar

Katliam soluksuz kalıncaya kadar
Mavi,
Toplum isyanında sonsuz hece
Kanat yüzgeç süs

nice gözyaşı
Nice hayal
Nice gerçek birbiri içinde
Nice tabure
Nice cellat
Nice ikilem.
‘Annem ahh! Annem
-sen şahitsin en çok bu Vakit’e , özür dilerim.
Bir de oğlum var. Babam

Duvarlar damarlar kan,
kar kırmızısı her yer
ateş üstünde kestaneler.
Lapa lapa.

bir sen, bir den
denden
den…

(Bok yemiş çilek.
Her kalp atımı, bir kaplumbağayı inandırmakta
-vesiledendi güzel, bu ihtişamın her göz kırpımında
Belki kara bir sinek
Belki su içiyor akşam yaprağında.)

Ay göğsümün gece yarısı
Sesin
Ah sesi!!
Ahh! o ses.

Dokunduğuma karşı hep bir hassasiyet beslemiş olmam
Doysun diye
Aç ise
Belki…
-duygusuzluğuma

Algının şematik problemi
İstatiksel olarak
Bir Ağıt’a esirse
Sanat eseri olsa

Yok mu saatçi dede. Ne fayda!


Kim hatırlayacak
Tanrı mı?
Şu savaş naralarının arasında
Bir ömür
minyonlarca minyon karikatür zade
-ki sen insan çocuğu
tarih zede

Aynı Aşk’ın sanılmaz bürokrasisi. (BÖĞÜRTLEM kızılı)
Bu kadar kirlenildiğine
İnanamaz.

Şu an söylesem
-fi tarihi

Duadan yeşil

Kominizim ’den yakın
Ve evvel hasıl, beyaz
Var ile yokun arasında


Bu yalnızlık benim son adımımda

-yumuşak ve yıldırım dolu
Nice kahraman bülbül dallarımda
İlişmeyin!!!

Baka kalayım bu ummanı Derya’ya..

Işıklarla,
Işıklarla inşallah.

Ben kadar da kara
Yaz mevsimi
Güneş, tuz
ıslak iken dünya.
Ben Hep sen-i grileştiriyorum.