Açma pencereyi kışta, girer içeri bir berbat soğuk
Açma yarayı dururken,al kan gider oluk oluk.
Kim küstürdü seni bilmem, duruyorsun bana donuk
Ne oldu o gülen güze, betin benzin şimdi soluk…

Kim istemez ki gülmeyi, neşe, kahkaha, eğlenceyi
Almaz sırta hiçbir insan, taşınamaz çileleri.
Anlaşılan farklı her kul; kimi suçlu, kimi madur
Kimi durur hep yerinde, yağmaz iskelesine tane kar
Kimisinin yok hiç vakti, doludur serveti, mülkü
Ya yiyemez kalır gözü, doymaz asla hırslı olur…

İnsan sevemez uymazsa, kriterler sağlamazsa
Ne yapsın güzelliği bir yüzde, o da geçer elbet zamanla
Gönlü olmayınca güzel, eder seni yaprak, gazel
Medet ey sevgili medet, güzel ahlâk ,samimiyet
Şimdi dolsun gönle ulfet, tebessümedir bu rahmet .

Kalır mı dediğin kollar, belki düşer iki yana
Yanarsın susuzmuş gibi, saramazsın kana kana
Anlamsızca düşer kollar, ucunda acı, ıstıraplar
Yüzleşmenin zamanıdır,; ister anla, ister reddet
Eskisi gibi gülmez yüzün, seni bekler yalnızlıklar.

Moral aranılan şeydir, ivme katar bu hayata
Bulursan sağlam dayanak, her belâya tam olarak
Ne şanslısın bunu bilsen, yıkılmazsın inançlıysan
Kişi özündeki sırrı, bulamazsa kalır yetim
Gem vurur nefsine hemen, dik durur zorluğa rağmen.

Mücâdele işi insanın, sevdiği eşidir canın
Rahmet yağsın biz kullara, kul dayanmaz her acıya
İner ise şimdi iner, gözyaşları ve dualardan
Hak kıymaz ki kullarına, o vermezse kişi ne yapsın
Dönerse kısmetler yoldan, söyleyin kul nasıl gülsün?
Oğuzhan KÜLTE